Współcześnie już nie tylko decyzje dotyczące chmury, ale szerzej, decyzje związane z inwestycjami i kierunkami rozwoju IT jako całości są ściśle powiązane ze strategią organizacji, niezależnie od jej wielkości. Tym bardziej naturalna wydaje się konieczność wypracowania modelu migracji do chmury i wyboru dostawcy (bądź budowy własnego DC) w ścisłym związku ze strategią, uwzględniając długofalowe cele firmy jak i trendy technologiczne. Dlaczego zatem firmy często dokonują wyborów dostawcy chmury na poziomie taktycznym, w oparciu o jedną, konkretną funkcjonalność, która w danym momencie jest dla nich ważna?
Kiedy we wrześniu 2016 roku Google ogłosił z satysfakcją, że Evernote dołącza do klientów Google Cloud rezygnując z własnych centrów danych, Anirban Kundu – CTO Evernote – oświadczył, że jednym z decydujących czynników przy wyborze były dostępne narzędzia uczenia maszynowego oraz usługi wspierające budowę systemu wykorzystujących uczenie maszynowe. Bez wątpienia oferta Google mogła być w tym czasie bardziej atrakcyjna, z pewnością doszły do tego aspekty zachęt finansowych. Ale czy dzisiaj po roku, kiedy konkurencyjni dostawcy jak AWS czy Microsoft oferują co najmniej porównywalne platformy i usługi uczenia maszynowego, Evernote podjęłoby taką samą decyzję, biorąc pod uwagę wiele innych aspektów chmury publicznej?
Taktyka vs. Strategia
Trudno mieć zastrzeżenia do polityki dostawców chmury publicznej za to, ze starają się przyciągnąć do siebie dużych graczy rynkowych ofertą skrojoną dokładnie pod ich aktualnie wyrażane potrzeby taktyczne. Wysokiej jakości usługi uczenia maszynowego, interfejsów głosowych, API przetwarzania języka naturalnego, przetwarzania obrazów, wsparcie przetwarzania dużych zbiorów danych, analityki Internetu rzeczy…. Można wymienić dowolną kombinację wiodących obecnie na rynku słów kluczowych, które interesują klientów. Po części ze względu na potrzeby – po części niestety ze względu na modę.
Podejście taktyczne, motywowane aktualnymi potrzebami w zakresie wybranych usług może okazać się krótkowzroczne, choć jest ono częste w obszarze Enterprise IT. Długofalowy wybór dostawcy chmury publicznej to zdecydowanie więcej niż tylko skompletowanie usług chmurowych w dopasowany pakiet.
Podejście strategiczne wymaga szerszego spojrzenia. Przedsiębiorstwa powinny rozważać takie aspekty jak m.in. udział dostawcy w rynku, stabilność finansowa i rentowność, strategia produktowa czy potencjał rozwojowy, czyli zdolność do dostarczania nowych, użytecznych i konkurencyjnych usług, z których organizacja będzie mogła skorzystać nie pozostając w tyle za rynkiem. Ważnym aspektem będzie też ilość centrów danych (oraz ich planowany rozwój), potencjał w zakresie mocy obliczeniowej i składowania danych (compute & storage). Nie bez znaczenia jest też fakt, że migracja do chmury publicznej oznacza dla organizacji również zmiany wewnętrzne związane ze innym modelem funkcjonowania IT, koniecznością zapewnienia nowych kompetencji, z rynku lub poprzez szkolenia. Warto rozważyć w jakim zakresie (i przy jakim koszcie) dostawca jest w stanie wesprzeć przedsiębiorstwo w tych zmianach i podnoszeniu kompetencji zespołu IT.
Niekiedy strategiczną decyzją będzie skorzystanie z więcej niż jednego dostawcy chmury publicznej, w ten sposób możemy np. oprzeć funkcje operacyjne organizacji na infrastrukturze jednego dostawcy natomiast do zbierania danych, ich analizy i uczenia maszynowego użyć platformy innego dostawcy. Nie wiąże to organizacji na stałe z jednym dostawcą w zakresie wszystkich potrzeb i przy umiejętnych, przemyślanych założeniach daje opcję szybkiej migracji od jednego dostawcy do drugiego.
Przy obecnej dynamice otoczenia biznesowego i konieczności szybkiej reakcji na zmiany, zapewnienie zwinności i elastyczności w działaniu pozostaje kluczowym wymaganiem stawianym modelowi operacyjnemu IT – warto mieć to na uwadze przyglądając się możliwościom oferowanym przez chmurę publiczną.
Cztery kluczowe pytania o strategię chmurową
Z powodu wymagań jakie stawia obecnie przed biznesem rewolucja cyfrowa, zarządzanie IT w organizacjach zostało poddane dużej presji. Propozycją firmy Gartner dla CIO jest koncepcja bimodalnej organizacji IT w przedsiębiorstwie. W bimodalnym podejściu do informatyki mamy do czynienia z działającymi równolegle dwoma trybami: reliable IT oraz agile IT. Pierwszy z nich odpowiada za zapewnienie rozwoju i działania systemów kluczowych dla organizacji, bezpieczeństwo IT i wydajność. Tryb zwinny obejmuje tą część organizacji, która ma za zadanie być responsywna i elastyczna, dostarczać rozwiązania szybko i być motorem transformacji. Wymagania dla obu trybów są różne, ale muszą współpracować ze sobą w ramach jednego portfela IT w organizacji.
Jakkolwiek strategia chmurowa musi uwzględniać oba tryby to jednak rozłożenie akcentów na poszczególne z nich zależy od strategii biznesowej. Dlatego każda strategia chmurowa powinna zaczynać się od zrozumienia ogólnej strategii biznesowej i stopnia, w jakim firma koncentruje się na innowacyjności i dążeniu do cyfryzacji swojego biznesu.
Podstawowe pytania jakie muszą sobie zadać decydenci w organizacji, sugerowane przez Gartnera, to:
- W jakim zakresie i w jaki sposób organizacja powinna korzystać z usług przetwarzania w chmurze?
- Czy oraz w jakim zakresie organizacja powinna wdrożyć środowisko chmury prywatnej?
- Jak zabezpieczać, zarządzać i utrzymywać środowiska chmury hybrydowej (publiczna + prywatna, publiczna + legacy IT)?
- W jaki sposób przetwarzanie w chmurze wpływa na strategię i architekturę aplikacji w organizacji?
Pytania dotyczą zatem przedsiębiorstwa w roli konsumenta usług, dostarczyciela usług oraz integratora. Na tym poziomie uwzględniają czas i sposób, w jaki przedsiębiorstwo będzie korzystać z usług w chmurze, zarówno od zewnętrznego dostawcy usług w chmurze, jak i od grup wewnętrznych działających w roli dostawcy usług w chmurze (tj. usługi chmury prywatnej). Kluczowym celem jest zapewnienie spójnych ram, które pomogą określić, gdzie organizacja będzie lub nie będzie korzystać z usług w chmurze, stosując mierniki: bezpieczeństwo, ryzyko, koszty i korzyści. Podejście obejmować musi również systematyczną analizę konkretnych aplikacji oraz powiązanych scenariuszy przypadków użycia w organizacji, w których mogą być używane usługi w chmurze.
Szczegółową analizę sposobu, w jaki należy podejść do odpowiedzi na te pytania przedstawimy w oddzielnym artykule.
