Opublikowane w styczniu b.r. przez Eurostat najnowsze zestawienie wykorzystania przez przedsiębiorstwa UE usług chmury obliczeniowej za rok 2020 pokazuje skokowy, nominalny wzrost adopcji usług przez polskie przedsiębiorstwa. Ale jeszcze daleko do ogłoszenia sukcesu.
-
36% przedsiębiorstw w UE korzystało z usług chmury obliczeniowej w 2020 r., głównie poczty elektronicznej i archiwizacji plików.
-
55% tych firm korzystało z zaawansowanych usług w chmurze, takich jak oprogramowanie finansowo – księgowe, CRM czy wykorzystanie zasobów chmurowych do uruchamiania aplikacji biznesowych.
-
W porównaniu z 2018 r. wykorzystanie chmury obliczeniowej wzrosło o 12%.
Zestawienie publikowane przez Eurostat obejmuje przedsiębiorstwa działające w UE oraz w ramach EOG, zatrudniające powyżej 10 pracowników, z wyłączeniem sektora finansowego i jest przeprowadzane co 2 lata. Od 2018 roku adopcja usług chmurowych w Polsce wzrosła z 11% do 24%, co jest wynikiem z pewnością robiącym wrażenie. Jednak należy wziąć pod uwagę, że główną przyczyną tego wzrostu jest pandemia Covid-19 a co za tym idzie, miała on wpływ również na adopcję w pozostałych państwach. Stąd rok 2020 r. był katalizatorem wzrostu niemal we wszystkich krajach i w rezultacie średnia unijna znów Polsce „odjechała” – na poziom 36%.
Na poziomie poszczególnych państw można zaobserwować duże dysproporcje. Wśród liderów: Finlandii (75 %), Szwecji (70 %) i Danii (67 %) co najmniej 60 % przedsiębiorstw korzystało z chmury obliczeniowej. Po drugiej stronie zestawienia – w Grecji (17%), Rumunii (16%) i Bułgarii (11%) było to mniej niż 20% przedsiębiorstw.
Zdecydowanie lepiej sytuacja wygląda w przypadku dużych przedsiębiorstw (pow. 250 pracowników). W tej kategorii Polska z wynikiem 60% (skok z 45% w 2018 r.) zbliża się do średniej unijnej wynoszącej 65%. (kliknij aby powiększyć wykres)
Chmura w wersji zaawansowanej
Eurostat definiuje również poziomy zaawansowania przedsiębiorstw, jeśli chodzi o wykorzystanie usług chmurowych. Przedsiębiorstwa mogą być sklasyfikowane według trzech poziomów (niższy-średni, wyższy-średni i wysoki) na podstawie zgłoszonych sposobów korzystania z usług, wg zasad przedstawionych w poniższej tabeli:
Zestawieniem, które powinno zwrócić szczególną uwagę jest tzw. high level dependence on the cloud, czyli wysoki poziom zaawansowania, obejmujące przedsiębiorstwa wykorzystujące chmurę w minimum jednym z 3 zaawansowanych obszarów wskazanych w tabeli powyżej – punkty (e), (f) oraz (g).
Przy 36% przedsiębiorstw UE korzystających z chmury relatywnie wysoki odsetek (21% ogółu) zgłosił korzystanie z co najmniej jednej z ww. zaawansowanych usług i w związku z tym został sklasyfikowany jako high level dependence. Niestety, tutaj polskie przedsiębiorstwa wypadają tragicznie, z wartością 11% zostały sklasyfikowane na przedostatnim miejscu ex-aequo z Rumunią i wyprzedzając Bułgarię.
Choć w kategorii dużych przedsiębiorstw Polska klasyfikuje się nieco wyżej z wartością 28% wyprzedzając Grecję, Cypr, Rumunię, Bułgarię, Łotwę i Słowację, jednak nadal jest to spory dystans do średniej unijnej wynoszącej 40% i jeszcze większy do skandynawskich liderów osiągających wartości ponad 70%.
Oznacza to, że w strukturze usług chmurowych wykorzystywanych przez polskie przedsiębiorstwa dominują usługi z kategorii podstawowych (wg tabeli a, b i c). Pomijając fakt, że e-mail jako kategoria powinien w ogóle zniknąć z tego zestawienia, nie buduje się przewagi konkurencyjnej oraz innowacyjnych modeli biznesowych na poziomie międzynarodowym w oparciu tylko o podstawowe usługi jak oprogramowanie biurowe czy storge w chmurze, choć są one niezbędne dla polepszenia efektywności działania przedsiębiorstwa. Wymierną wartość chmura przynosi w strategii długofalowej zakładającej wdrożenie usług zaawansowanych, które dają to co w obecnych realiach gospodarczych jest kluczowe: skalowalność, zwinność, responsywność. Pozycja Polski w tym zestawieniu powinna być przedmiotem głębokiej refleksji nie tylko sektora technologicznego, ale też organizacji biznesowych czy ośrodków rządowych w których agendzie znajduje się stymulacja gospodarki w kierunku wzrostu innowacyjności i wytwarzania wartości dodanej.
